آجرهای نسوز مختلف به دلیل تفاوت در مواد اولیه و دمای پخت، سطوح مقاومت در برابر آتش متفاوتی دارند.
در تولید مواد نسوز، در سالهای اخیر، آزمایشهای مقاومت در برابر آتش اساساً انجام نشده است، زیرا فرآیند تولید بالغ میتواند در مقاومت در برابر آتش به نتایجی دست یابد. علاوه بر این، مقاومت در برابر آتش به اندازه سایر شاخص های فیزیکی و شیمیایی در توجه به کیفیت آجرهای نسوز مهم نیست.
مصالح آجرهای نسوز به اسیدی، قلیایی و خنثی تقسیم می شوند و مقاومت آنها در برابر آتش از 1600 تا 2000 ℃ متغیر است. به عنوان مثال، آجرهای سفالی دارای محتوای آلومینیوم و فاز مایع کم هستند و دمای استفاده و مقاومت در برابر آتش نسبتاً پایین است. آجرهای آلومینا بالا دارای محتوای آلومینیوم بالا، دمای نرم شدن بار بالا و افزایش مقاومت در برابر آتش هستند.
مقاومت کم در برابر آتش به دلیل فاز مایع کم اکسیدهای موجود در محصول است که منجر به کاهش مقاومت در برابر آتش می شود و ارتباط نزدیکی با بستر مواد اولیه و دمای پخت دارد. به عنوان مثال، سری منیزیم در آجرهای نسوز قلیایی دارای چگالی ظاهری بالا، دمای پخت بالا و افزایش مقاومت نسوز هستند. آجرهای سیلیسی نیز در سری محصولات اسیدی وجود دارند که اگرچه ضریب انبساط بالایی دارند اما مقاومت آنها در برابر آتش نسبتاً بالاتر از آجرهای سفالی است.
هرچه مقاومت در برابر آتش بالاتر باشد، دمای عملیاتی بالاتر است. به عنوان مثال، آجرهای سری خنثی با آلومینا بالا دارای مقاومت در برابر آتش بیش از 1700 ℃ و دمای استفاده 1350 ℃ هستند. آجرهای کوراندوم دارای مقاومت در برابر آتش بیش از 1800 ℃ و دمای استفاده بیش از 1400 ℃ هستند. آجرهای نسوز سری قلیایی دارای مقاومت در برابر آتش بیش از 2000 ℃ و دمای استفاده 1700 ℃ هستند.
مقاومت سرباره آجرهای نسوز با افزایش محتوای اصلی افزایش می یابد. هر چه شاخص اصلی بالاتر باشد، ناخالصی ها کمتر است، که برای بهبود مقاومت در برابر خوردگی مفیدتر است.
محصولات با دمای استفاده بالای 1300 ℃ برای آجرهای نسوز دارای عملکرد مقاومت در برابر خوردگی هستند. شاخص اصلی میزان نسوز آجر نسوز متفاوت است و همچنین با دمای نرم شدن تحت بار تغییر می کند.